SasoDei 11

Wszyscy się śmiali, dokuczali sobie na wzajem. To było takie codzienne spotkanie w jadalni. Po chwili przyszedł aż nadmiernie poważny Pein i odchrząknął, przez co wszyscy popatrzyli w jego stronę już bez uśmiechów na twarzy.

-Pamiętacie co dzisiaj za dzień ??

Nastała cisza. Wszyscy zgromadzeni patrzyli po sobie z niewyraźnym wyrazem twarzy.

-Tępaki ! A pamiętacie o naszym gościu ?!

-Ekaya ! - poderwał się blondyn i uderzył rękami o stół. - Kiedy ma przyjść?

-Oj... nie martwcie się, macie jeszcze czas.

Wszyscy odetchnęli z ulgom.

-Jakieś 10 minut. - dokończył Pein i wyszedł.

-10 minut !? - krzyknął Hidan

-Nie narzekaj. Poradzimy sobie. Z resztą, to jest misja głównie dla Deidary więc... - nie dokończył tylko popatrzył na blondyna.

-Tak tak - uśmiechnął się lekko - będzie dobrze.

Mówiąc to wyszedł z jadalni i skierował się ku wyjściu na powierzchnię. Miał przy sobie wszystkie potrzebnie rzeczy, ale nie dlatego że pamiętał o tym wydarzeniu. Po prostu miał dziwne przeczucie, że może mu się to przydać. Cóż za zbieg okoliczności.. nie ?

Gdy dotarł już do drzwi uchylił je i rozejrzał się dookoła aby się upewnić że owej postaci jeszcze nie ma. Zadowolony że dziewczyna nie lubi przybywać zbyt wcześnie, wyszedł na polane i zamknął za sobą ukryte w skale drzwi , których już nie było całkowicie widać . Usiadł na trawie i czekał cierpliwie .

Tym czasem w środku siedziby wszyscy szykowali się do przyjęcia dziewczyny a dwoje pozostałych, czyli Itachi i Sasori, siedziała przed drzwiami gotowa do ewentualnej interwencji.

Kilka chwil później Deidara dostrzegł ruch w krzakach. Popatrzył kątem oka w tamtą stronę i zauważył stojącą dziewczynę. Wstał więc i obrócił sie w jej stronę.

-Jesteś Ekaya ..prawda ? - zwrócił sie do niej nie ruszając się z miejsca .

-Tak.

Dziewczyna słysząc swoje imie podeszła do niego. Miała krótkie czarne włosy i niebieskie oczy. Była bardzo chuda i nie wyglądała na silną, ale jak to zawsze powtarzał Itachi ,,pozory mylą".

-Muszę ci związać oczy. Nie możesz widzieć naszego wejścia.

-Nie zgadzam się.

-A więc nie wejdziesz . - powiedział stanowczo, chociaż wiedział że to nie będzie prawdą. To jednak podziałało bo dziewczyna zgodziła się. Deidara zawiązał jej oczy opaską i weszli do środka. Po drodze minęli Itachiego i Sasoriego, którzy szli jakieś 2 metry za nimi. Wszyscy weszli do jadalni i odwiązali oczy dziewczynie.

-Witamy w siedzibie Akatsuki. - powiedział Pein z kamiennym wyrazem twarzy

-Trzeba przyznać że powitanie macie tu znakomite.

-Cieszę się że się podobało. 

Dziewczyna prychnęła i wyciągnęła z kieszeni list. 

-Chcecie tego tak ?

-Tak. - powiedział krótko Pein i zrobił krok w tył robiąc miejsce Deidarze.

Blondyn podszedł do Ekayi i wyciągnął rękę w strone przesyłki. Po chwili list znalazł sie w rękach chłopaka.

-Mogę już iść ? - zapytała cicho

-Nie. - odrzekł Pein i popatrzył pytająco na Deidarę który czytał list.

-Podróba - stwierdził po przeczytaniu Dei 

-Skąd ta pewność? - zapytał lider .

-Nie zgadza się wiele rzeczy. Tu pisze ,,Miasto zostało zniszczone, a na końcu budynek treningowy" było na odwrót.,,Stało się to wieczorem", ale na prawdę to było z samego rana. Ktoś to wszystko zmyślił.

-Rozumiem. - odrzekł Pein i popatrzył na dziewczynę.- Jakieś wytłumaczenia ?

-Zrobiłam to co mi rozkazano. 

-I zmarnowałaś nasz cenny czas. Itachi..mógłbyś ?

-Oczywiście. - odrzekł cicho i uaktywnił sharingana po czym zabrał dziewczynę do pokoju tortur. Godzinę później wyniósł ciało, zmarłej już Ekayi i spalił przed siedzibą. Gdy wrócił do jadalni panowała tam jak zwykle wyluzowana i wesoła atmosfera. Widząc to kąciki ust Itachiego uniosły się do góry, prawie niezauważalnie, ale zawsze. Usiadł na swoim miejscu i słuchał paplaniny otoczenia. Nie wiedział czemu ale bardzo to lubił, prawie tak samo jak patrzenie w niebo. 

-Itachi, Już po wszystkim ? - zapytał blondyn i popatrzył na niego z uśmiechem .

-Tak, łatwo było. 

-Oj nie bądź taki poważny. Uśmiechnij się. - podszedł do niego i objął go ramieniem jak najlepszego przyjaciela - szkoda czasu na smutki.

-I mówi to ten co jeszcze 2 tygodnie temu płakał skulony pod ścianą.

W tej chwili wszyscy popatrzyli na Itachiego i na Deidare.

-Było minęło. Teraz inaczej nie ? A ty zawsze jesteś taki ponury. 

-Widać już taki zostanę.

-Zostaw go, on taki już jest. Nie pokaże swoich uczuć i wiecznie będzie chodził z maską. - powiedział Hidan uśmiechając się.

Deidara spojrzał lekko zrezygnowany na Itachiego. 

-No jak chcesz, ale zawsze możesz ze mną pogadać .

Itachi tylko skinął głową na znak że rozumie i od nowa zaczęła się paplanina. Każdy mówił o czymś innym, a Uchiha siedział tylko i przysłuchiwał się temu  w głębi duszy śmiejąc się jak małe dziecko.

.C.D.N.