SasoDei 12

Do jadalni wszedł Pein . Zaczął krzyczeć że już po północy więc wszyscy rozeszli sie do swoich pokoi. Gdy Dei i Saso doszli do swojego zorientowali się że mają spaloną żarówkę. Westchnęli ciężko i próbowali przejść przez istny labirynt zrobiony z różnych rzeczy leżących na ziemi.  Skorpion przodem a blondyn tyłem. Niestety Deidara potknął się o jakiś nieznany obiekt i poleciał za Sasoriego przez co oboje leżeli na ziemi. 

- Aż tak tęsknisz za moim dotykiem ? - wykorzystał sytuacja Sasori.

- Tak.. i to jak. - zakpił - nie denerwuj mnie.

Deidara podniósł się i ponowił swoją wędrówkę. W końcu doszedł do łózka i wyłożył się na nim przymykając lekko oczy. Nagle poczuł na sobie ciało .

- Sasori ! Co ty wyprawiasz !?

-Przecież to moje miejsce.. twoje jest z 2 strony pokoju . -  stwirdził cicho i położył się tuż obok blondyna obejmując go w pasie.

"no tak" - pomyślał Deidara po czym westchnął cicho . Przedostanie si stąd na swoje miejsce było porównywalne do samobójstwa w takich ciemnościach, więc bez większych namysłów postanowił zostać u Sasoriego. Jak się okazało nie było to złą decyzją. Oboje usnęli dość szybko w swoich objęciach.

Rano do pokoju chłopców wszedł Pein. Gdy zobaczył ich śpiących razem uśmiechnął się i podszedł do łóżka.

-No moje gołąbeczki... wyglądacie na prawdę słodka ale czas... Wstawać !!! - ostatnie słowo wykrzyczał .

Zarówno blondyn jak i rudzielec zerwali się z łózka czego efektem był upadek na ziemi. Jednak żaden z nich nie poczuł większego bólu. Gdy otworzyli oczy uświadomili sobie że maja niezłe kłopoty. Pod nimi leżał przygnieciony Pein z dłoniami zaciśniętymi w pięści.

-Lepiej dla was jak w tej sekundzie ze mnie zejdziecie. - syknął przez zęby.

Dei jak poparzony zszedł z Lidera, natomiast Sasori powoli, nie śpieszył się. Pein miał zamiar skomentować zachowanie Sasoriego ale westchnął tylko i wstał.

No to jak już raczyliście podnieść wasze tyłki z tego jakże wygodnego łoża... mam dla was zadanie. Niestety muszę pilnie wyjść... na kilka dni. Chcę zostawić siedzibę w waszych.. a dokładnie w twoich rękach - wskazał na blondyna - Będzie ci pomagał Itachi. Myślę że sobie poradzicie... W końcu niedługo  wrócę.  Zabieram ze sobą Konan więc będziecie musieli sobie załatwić kucharza i oczywiście głos.. kto nim będzie macie tylko i wyłącznie ty i Uchiha. Czy wszystko jest zrozumiałe ??

Dei kiwnął głową z uśmiechem na twarzy natomiast Sasori miał dziwne przeczucia. 

- O co chodzi ? - zapytał szybko Skorpion.

-Nie rozumiem. - odrzekł Pein.

-Dlaczego tak nagle gdzieś idziesz ??

-To nie twoja sprawa.. jestem komuś potrzeby tak samo jak Konan. Niedługo wrócimy. To nie jest niebezpieczna wyprawa.. tylko daleka. Nie musisz się martwić. Jestem pewien że chłopaki doskonale się spisza .

-A dlaczego akurat oni ??

-Itachi jest mądry...i rozważny. Natomiast Deidara wszystkich lubi tak samo i każdego będzie równo traktował tak jak ja. 

Sasori tylko kiwnął głową że rozumie. Trzeba było przyznać.. Dedara był dość nietypowy. Nie można powiedzieć że on i Hidan dobrze zaczęli swoją znajomość ale blondyn nie żywił do niego żadnej urazy. Szybko wybaczał i zachowywał się jakby takie coś nigdy się nie stało.. jakby zapomniał. Ale przecież pamiętał. Był sprawiedliwy.. i nie chciał żeby jego przyjaciele cierpieli.. a aktualnie całe Akatsuki było dla niego jak rodzina. 

..........

Po południu Pein i Konan wyruszyli w podróż. Wszyscy inni stali prezy wyjściu i machali im. A w tłumie można było usłyszeć pojedyncze krzyki typu "Wracajcie szybko". To takie niepodobne do morderców prawda ? Zachowywali się jak duża szczęśliwa rodzimka, a tym czasem w lochach umierali ludzie. Ale nikt się tym nie przejmował. Cieszyli się że maja siebie.. a inni ich nie obchodzili. Po tych całych pożegnaniach wszyscy skierowali się do Jadalni a tam Itachi na miejscu Peina wstał, rozejrzał się dookoła i westchnął.

-Jak już wiecie jesteście pod moją opieką.. moją i Deidary. Nie oczekuje od was żebyście traktowali nas tak jak Peina. Nadal jesteśmy sobą... jasne ?- nie czekając na odpowiedź mówił dalej - jedyną osobą która potrafi gotowac jest... jestes ty Kisame. A więc masz nowa fuchę. Nie ma żadnych misji na ten tydzień. Gdyby Pein nie wrócił powiem wam o następnych ...Puki co macie wolne. 

Itchi wyszedł z jadali i poszedł do lochów. Ostatnio sprawdzał ich stan.. jak i więźniów kilkanaście dni temu. Gdy stanął przed wejściem usłyszał za sobą szelest więc się odwrócił i zobaczył blondyna .

-Deidara. Co ty tu robisz ?

-Mogę z tobą ?

-Jeśli chcesz.. ale żeby cie nie przeraził ten widok .

-Nie jestem Babą !

-Takiej pewności nie mam. - powiedział złośliwie a jego kąciki ust uniosły się do góry. Prawie niewidocznie...ale Dei dostrzegł tą zmianę i uśmiechnął się szeroko.

Oboje weszli do środka i zaczęło się "sprawdzanie obecności". Kto był martwy zostawał wyciągnięty z klatki i położony pod ścianą na korytarzu. Po godzinie wszystkie klatki były już przeglądnięte, Liczba martwych osób wynosiła 27.

-Nieźle. - stwierdził Itachi. 

-I teraz chcesz je tak zostawić ?

-Nie. Kisame po nich przyjdzie i wyniesie na pole, a tam zostaną spaleni. 

Blondyn skrzywił się ale bez zbędnych komentarzy wyszedł z lochów. Uchiha natomiast wyciągnął ze składzika jakąś papkę i podał pozostałym więźniom. Diedara na niego czekał przy wyjściu, a gdy Itachi do niego dołączył spytał cicho:

-Po co wam oni ?

-Nie wam tylko nam. Na nich przeprowadza się testy lub wykorzystuje do treningów.

-Aha..

Na więcej nie było go stać. Było mu niedobrze. Smród gnijącego ciała był okropny. Nie zastanawiając się powędrował do siebie i wziął długi prysznic. Gdy skończył wszedł do pokoju gdzie siedział już Sasori. 

- Cześć. - powiedział Dei.

-Gdzie byłeś ?

-W lochach... już nigdy tam nie pójdę.

-Ja też tak powiedziałem... a jestem tam najczęściej.

-Dlaczego ?

-Testuje na nich swoje trucizny.

-Aha... - znowu ta inteligentna odpowiedź - nie szkoda ci ich ?

-Nie. Gdyby byli silni siedzieli by z rodzinami. Ich wina że nie umieją sie bronić. 

-Ja też nie umiem. - powiedział cicho blondyn - przecież porwaliście mnie. Ja tez mogłem być takim niewolnikiem. Miałem szczęście że wzięliście mnie do paczki a nie tam.

-Nie szczęście tylko umiejętności. Wydaje ci się że jesteś słaby. Gdybyś chciał umiałbyś zabić nie jednego z nas. 

-Ta.,.. jasne.

-Nie musisz wierzyć. ja wiem lepiej.

Mówiąc to Sasori skierował się do wyjścia z pokoju.

-Gdzie idziesz ?

-Na spacer... Sam. - dodał po chwili widząc że Dei się podnosi .

Blondyn popatrzył na niego i kiwnął że rozumie. Każdy miewa gorsze dni. Nie może za to winić jego. Westchnął ciężko i położył się na swoim łóżku. Teraz chciałby żeby Sasori go dotknął, przytulił, pocałował. Niestety.. nie może się mu tak o po prostu do tego przyznać nie !? Nie myśląc o niczym zamknął oczy i odpłynął w krainę marzeń.

.C.D.N.